Zarzut 70 – Królewskie „synody”

638 rok – Szósty sobór w Toledo nakazuje przymusowe ochrzczenie wszystkich Żydów zamieszkałych w Hiszpanii.
665 rok – IX Synod w Toledo, którego kanon 10 stanowił: `Kto tedy, od biskupa po subdiakona, płodzi synów w małżeństwie zasługującym na potępienie, z kobietą wolną lub niewolnicą, ten powinien podlegać karze kanonicznej; dzieci z takiego haniebnego związku nie tylko nie powinny otrzymać spadku po rodzicach, lecz na zawsze, jako niewolnicy, stanowić własność Kościoła, którego kapłanami byli ich ojcowie, gdyż ci spłodzili ich w nagannych okolicznościach”.
694 rok – Siedemnasty sobór toledański uznaje wszystkich Żydów za niewolników. Ich kapitały ulegają konfiskacie, zostają im też odebrane dzieci od siódmego roku życia wzwyż.

Nie udało mi się potwierdzić tych wiadomości, ale mogą być „prawie” prawdziwe. Począwszy od 589 roku w Toledo odbyło się 12 synodów (nie soborów!) „wizygockich”. Były one zwoływane przez króla i brali w nich udział także urzędnicy królewscy. Charakterystyczne jest to, że wprawdzie uchwały przekazywano do Rzymu, jednak zdecydowanie odrzucano wprowadzane przez Rzym korekty.^[1]W historii kilkukrotnie zdarzały się podobne próby podejmowane przez władców, upatrujących w chrześcijaństwie sposób na jedność państwa – np. w 1497 roku król Portugalii Manuel … Continue reading
Papiestwo konsekwentnie sprzeciwiało się przymusowym chrztom Żydów^[2]Przeciwko przymusowym chrztom występował m.in. papież Grzegorz I (papież 590–604) i Calixtus II (1119–1124).

Patrz też odpowiedzi na Zarzut 142, Zarzut 144, Zarzut 172, Zarzut 194, Zarzut 199 i Zarzut 226
O sprawie żydowskiej traktuje też ramka Żydzi i Polacy w Polsce międzywojennej oraz rozdział Kościół wobec hitleryzmu – fakty

Marek Piotrowski