Zarzut 122 – Władysław Laskonogi
1202 rok – Panowanie Władysława Laskonogiego (ok. 1164 – 1231) to okres walki z nieposłusznym klerem rzymskim, który chwyta się rozpaczliwie papieskich roszczeń do panowania nad światem.
1. Życie Władysława III Laskonogiego upłynęło na typowych dla okresu rozbicia dzielnicowego naprzemiennych konfliktach i sojuszach z innymi książętami, Nie wiem co mieli na myśli autorzy zarzutów pisząc o walkach z „nieposłusznym klerem” – być może chodzi o konflikt z bratankiem Władysławem Odonicem, którego wsparł arcybiskup gnieźnieński Henryk Kietlicz (doszło nawet do rzucenia anatemy). Trudno tu jednak mówić o „sporze z klerem” gdyż Władysława Laskonogiego z kolei poparł biskup poznański Arnold II.
2. Innym punktem sporu było przejęcie przez Władysława III majątku po zmarłym biskupie poznańskim (i tym samym złamanie prawa wydanego przez Kazimierza Sprawiedliwego – patrz odpowiedź na zarzut 116) oraz (wcześniej) rozdawanie przez niego urzędów kościelnych bez konsultacji z tym ostatnim. Jak widać, zdarzenia te nie miały nic wspólnego z operetkowym zarzutem „trzymania się kleru rzymskiego papieskich roszczeń do panowania nad światem”.
3. Świadectwem przychylności Władysława Laskonogiego dla Kościoła może być (wydany w 1228 roku a znajdujący się do dziś w zbiorach Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej) „Przywilej Władysława Laskonogiego” dla Kościoła.
