Zarzut 188 – Szata w Trewirze

1891 rok – W sierpniu wystawiono w Trewirze `święte odzienie’ (szatę), rzekomo należące do Chrystusa. Przez dwa miesiące przybyło ponad milion pielgrzymów, by oglądać `najdroższą pamiątkę’ po Zbawicielu i napełnić setki skarbon.

Szata w Trewirze znajduje się od IV wieku^[1]Relację o przewiezieniu „tuniki Pana” (łac.tunica Domini) do Trewiru przez św. Helenę znajdujemy w pochodzącej z 1105 roku kronice Gesta Treverorum. W Trewirze zachowała się także … Continue reading . Kiedy Edykt Mediolański (323 r.) przyznał chrześcijanom prawo do wyznawania religii bez przeszkód, papież św. Sylwester I podarował Konstantynowi Wielkiemu i jego matce Helenie (późniejszej świętej) zachowaną przez czas prześladowań relikwię – tunikę Chrystusa, o której wspomina Ewangelia:

„Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza jedna część; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty moje, a o moją suknię rzucili losy. To właśnie uczynili żołnierze.”/J 19,23-24/

Tunika została umieszczona w katedrze św. Piotra w Trewirze^[2]Trewir był miejscem rezydowania Konstantyna i jego matki., którą Konstantyn (być może pod wpływem swojej św. Heleny) polecił zbudować z okazji dwudziestolecia swoich rządów^[3]Pozostałem to Bazylika Grobu Pańskiego w Jerozolimie, Bazylika św. Piotra w Rzymie i kościół Narodzenia Pańskiego w Betlejem.. Kościół powstał z przebudowy części pałacu jego matki ofiarowanemu na ten cel biskupowi Trewiru Agritiuszowi.

W 1196 roku arcybiskup Johann przeniósł tunikę zamurowując ją w ołtarzu głównym katedry św. Mikołaja (w każdym ołtarzu średniowiecznym znajdowały się relikwie). Została ponownie wydobyta i wystawiona na widok publiczny z okazji otwarcia sejmu Cesarstwa Niemieckiego w Trewirze w 1512 roku. Szatę wydobył abp Ryszard von Greiffenklau w obecności cesarza Maksymiliana I Habsburga.

Wystawieniom tuniki w następnych latach^[4]Szata była potem jeszcze wystawiana na widok publiczny w latach 1513, 1514, 1515, 1516, 1517, 1524, 1531, 1538, 1545, 1655, 1810, 1844, 1891, 1933, 1959, 1996 i 2005. towarzyszyły liczne uzdrowienia.

Oczywiście trudno udowodnić, że jest (lub że nie jest…) to rzeczywiście tunika Chrystusa, o którą wg Biblii rzucali losy żołnierze po ukrzyżowaniu. Według badań, zachowana szata była dopasowana do człowieka o wzroście około 180 cm. Jest to zgodne z badaniami Całunu Turyńskiego^[5]Według Całunu Turyńskiego określono wzrost Jezusa na 181 cm. Datowanie czasu powstania materiału tuniki pozwala stwierdzić, że pochodzi z wczesnego okresu Cesarstwa Rzymskiego^[6]Ponieważ materiał nie przetrwałby w całości przez dwa tysiąclecia, co jakiś czas naklejano go na podkład z materiału. Do dziś tunika ma 9 takich „podkładów”..

Tak czy owak owa pamiątka otaczana jest szacunkiem. Sprowadzanie przez autorów zarzutu jej znaczenia do „skarbon” wydaje się niestosowne i niesprawiedliwe.

Marek Piotrowski