Zarzut 33 – Prawo odwołania do Rzymu

343 rok – Precedens mający posłużyć późniejszej dominacji Rzymu nad Kościołem. Synod w Sardyce ustanowił prawo odwoływania się odwołanych przez synod biskupów do biskupa Rzymu (z szacunku dla Piotra, pierwszego niby biskupa Rzymu, o którym większość historyków mówi, że nigdy nie był nawet w Rzymie).

1. Zwyczaj odwoływania się do osądu biskupa Rzymu jest znacznie starszy i pochodzi z I wieku– nie ma więc mowy o precedensie, co najwyżej o oficjalnym skodyfikowaniu odwiecznego zwyczaju^[1]Synod określił: „każdy biskup, złożony z urzędu przez sobór, może się odwołać do Rzymu, i orzeczenie jego biskupa będzie uważane za ostateczne dla zamknięcia sprawy”.. Przykłady takich odwołań podałem omawiając Zarzut 41

2. Co do bytności Piotra w Rzymie – ciekawym byłoby poznać cóż to za sławy historyczne pobytowi temu zaprzeczają – tym bardziej że nie brakuje świadectw historycznych na ten temat:
   1. Jeden z najwcześniejszych autorów starochrześcijańskich, św. Ireneusz (ur.130–140) pisał: „Piotr i Paweł głosili w Rzymie, gdzie założyli fundamenty Kościoła” (Przeciw heretykom)
   2. Tertulian (ur.155) pisał o Wiecznym Mieście: „Tu Piotr upodobnił się w męce do Pana, tu Paweł został ukoronowany śmiercią…” (Preskrypcja przeciw heretykom) W innym dziele (Przeciw Marcjonowi) napisał „(…) nawet Rzymianie mówią podobnie. A przecież i Piotr i Paweł zostawili im Ewangelię opieczętowaną nawet krwią własną”. W jeszcze innym dziele Tertuliana znajduje się następujący fragment: „Czytamy w Żywotach Cezarów, że Neron był pierwszy, który powstającą w Rzymie wiarę zdusił we krwi. Wtedy Piotr rzeczywiście opasany przez innego został przybity do krzyża.”(Lekarstwo na ukłucie skorpiona)
      „Jeśli zaś jesteś w sąsiedztwie Italii, masz tam Rzym, którego powagę i my uznajemy. Jak szczęśliwy ten Kościół. Jemu to Apostołowie całą naukę razem z krwią swą przelali…” (Preskrypcja przeciw heretykom)
   3. Hegezyp (początek II wieku) pisał: „Gdym był w Rzymie ustaliłem sukcesję [Piotrową] aż do Aniceta”^[2]Anicet był papieżem w latach 54–65
   4.  Hipolit (ur. przed 170): „prawdziwa nauka przechowała się do czasów Wiktora^[3]Papież w latach 89–98 [papież w latach 89–98], trzynastego z rzędu po Piotrze biskupa rzymskiego” (Przeciw herezji Artemona)

Obecność i śmierć męczeńską Piotra w Rzymie poddano w wątpliwość dopiero w wieku XIV^[4]Uczynił to Marsilius z Padwy w dziele Defensor pacis w roku 1326 r.

Patrz też odpowiedzi na Zarzut 39, Zarzut 41, Zarzut 53, Zarzut 57, Zarzut 60, Zarzut 69, Zarzut 72, Zarzut 73, Zarzut 76, Zarzut 78, Zarzut 84, Zarzut 103, Zarzut 113, Zarzut 143, Zarzut 147, Zarzut 154, Zarzut 179, Zarzut 185, Zarzut 186, Zarzut 187, Zarzut 189, Zarzut 190, Zarzut 193 i Zarzut 200.

Sprawę papiestwa bliżej omówiłem w książce „Dlaczego ufam Kościołowi”.

Marek Piotrowski