Zarzut 56 – Sakrament Namaszczenia Chorych

526 rok – namaszczenie chorych

Namaszczenie chorych zostało ustanowione przez Jezusa i było znane już w czasach apostolskich.
W Ewangelii czytamy o uczniach:
„Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.”(Mk 6,13)
Święty Jakub poleca chrześcijanom:
„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana.
A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.”(Jk 5,14–15)

Wiele nieporozumień rodziła dawna nazwa sakramentu „Ostatnie namaszczenie”^[1]Faktycznie, jest ono ostatnie na liście namaszczeń chrześcijanina, rozpoczętej przez chrzest i kontynuowanej w sakramencie bierzmowania. Katechizm precyzuje że namaszczenie chorych „nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości” (Kanon 1514, za Sobórem Watykańskim II konst. Sacrosanctum Concilium, 73).

Skutkami Sakramentu Chorych są:

• „Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią”^[2]Katechizm Kościoła Katolickiego 1520
• „Przez łaskę tego sakramentu chory otrzymuje siłę i dar głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa. (…) Cierpienie – następstwo grzechu pierworodnego – otrzymuje nowe znaczenie: staje się uczestnictwem w zbawczym dziele Jezusa.”^[3]Tamże 1521
• „Celebrując ten sakrament, Kościół w komunii świętych wstawia się w intencji chorego. Ze swej strony chory przez łaskę tego sakramentu przyczynia się do uświęcenia Kościoła i do dobra wszystkich ludzi, dla których Kościół cierpi i ofiaruje się przez Chrystusa Bogu Ojcu.”^[4]Tamże 1522
• „Jeśli sakrament namaszczenia chorych udzielany jest wszystkim, którzy cierpią z powodu ciężkiej choroby i niedołęstwa, to tym bardziej jest on przeznaczony dla tych, którzy zbliżają się do kresu życia, tak że nazywano go również sacramentum exeuntium, „sakramentem odchodzących”. Namaszczenie chorych dopełnia rozpoczęte przez chrzest dzieło naszego upodobnienia się do misterium Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa.”^[5]Tamże 1523

Patrz też odpowiedzi na Zarzut 64, Zarzut 112, Zarzut 157 i Zarzut 163.

Marek Piotrowski