Zarzut 34 – Życie klasztorne

348 rok – Uznanie życia klasztornego za święte.

Czyżby wcześniej uważano inaczej?
Jezus obiecał: „I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy.” (Mt 19,29)
I faktycznie, pierwotna wspólnota jerozolimska tak właśnie wyglądała:
„Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie.
Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne.” (Dz 2,43–45)
„Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.” (Dz 4,32)

Patrz też odpowiedzi na Zarzut 19 i Zarzut 102

Udostępnij: